pimp may rayd

Günlerden bugün başıma bir olay geldi.
Trenle tin tin gidiyorum. Abinin biri geldi tam önümde durdu. Elindeki torbadan bir şey çıkardı ve anlatmaya başladı; efendim bu elimde gördüğünüz süper icat kendiliğinden parlatıcılı sünger bıdı bıdı...
Benim kafa bir dünya tabi, başında şöyle bir baktım sonra daldım gittim.
Bu arada trenlerdeki seyyar satıcı abiler ciddi ciddi ürün satmaya çalışırken birden araya iki espri sıkıştırıp trendekileri güldürürler. Bu abiden de öyle bir beklenti var tren ahalisi tarafından.
Neyse abi mevzuyu anlatıyor ama kimse almaya istekli değil. Bende ayak ayak üstüne atmışım herzamanki gibi kafamda saçma sapan birşeyleri neticeye ulaştırmaya çalışıyorum. İşte bu abi anlatırken birden "hop" dedi benim havadaki ayağımdan ayakkabıyı çekti. Ben nooluyor yahu filan derken benim ayakkabıyı havaya kaldırdı; "işte bir ayakkabı, en son 1950'de silinmiş" diye bir espri patlattı, millet gülmeye başladı. Ben olayı algılamaya çalışırken bu eşoğlleşşek burnunu ayakkabıya dayayıp; off abi burnumun direği kırıldı, dedi. Ben kendimi kaybetmişim heralde; benim ayağım kokmaz huleaaan diye bağırırken buldum kendimi. Sonra hemen sakinleştim tabi. Abi beni maymun etti, tüm trene stand-up yapıyor.
Böyle süngeri sürdü filan benim adidasları ampul gibi yaptı. Şovdan önce bir tane satamadığı süngeri, trenin yarısına sattı. Bana da; senden para istemiyoruz abi, kıyağımız olsun, sayemizde kız tavlarsın belki, diyerek son noktayı koydu. Saniyenin ikiyüzbinde biri kadar zamanda etkili bir cevap verme potansiyeline sahip ben ise, abi karşısında hiç bir varlık gösteremediğim gibi pezevenk ayakkabısı kıvamına gelen adidaslarımla trenden inip götüme baka baka mekandan uzaklaştım.