tövbe modu

Bu geçen yaz başıma geldi.
Sahilde bir başımaydım. Yanlızlığımın tek şahidi sahile vuran dalgalardı. Karanlık gecede ay, yıldızlarla muhteşem bir kompozisyon çiziyordu. Düşüncelerim gecenin karanlığına adeta meydan okuyordu. Gece soğuk ve kalleşti. İşte tam o anda geçecenin sessizliğini kahpe bir çığlık gibi dağıtan bir olay oldu. Hahaha çok yalan oldu, devam edemeyeceğim..
Neyse işte ben böyle aval aval yürüyorum hava mis. Birden gökyüzünden bir ışık hüzmesi indi. Aynı filmlerdeki gibi, yeminnen. Heryer karanlıkken birden etrafım aydınlık oldu. Normal bir ışıkta değil böyle berrak bembeyaz bir ışık hüzmesi. Kafayı kaldırıp yukarı baktım gözlerim kamaştı. Acayip bir Ace beyazlığı içindeyim. Ulan, dedim, işte şimdi sıçtık! Allah'ın huzuruna çıkacağız heralde. Yine ne bok yedim de onu bu derece kızdırdım diye düşünüyorum. Bir yandanda yalan uydurmaya çalışıyorum, belki yırtarım diye. Böyle bir süre daha ışık hüzmesi üstüme düşmeye devam etti. Ben bu esnada göt korkusuyla karışık düşünceler aleminde geziyorum.
Ne zaman götümde şimşek çakacak diye beklerken ışık hafifçe kayboldu. Kendi kendime; oğlum Cem, dedim, yine yırttın. Bir an bunu bir işaret kabul edip kendimi dine mi versem diye düşündüm. Sonra sktir et, dedim. Bir dahaki sefere birşey uydururuz nas'olsa haha
Aslında neden aklıma uzaylılar gelmedide dini yaklaşımlarda bulundum anlayamadım. Göt korkusundan "Tövbe Modu"na geçtim galiba haha.
Bu arada o ışık hüzmesinin ne olduğu hala meçhul..